Uuwi nako...
sa bahay namin sa bukid...
na mabigat ang aking dibdib.
Ngunit gumaan na ito...
pagkakita ko sa mga tanawing kinasanayan ko...
sa puso ko alam kong dito talaga ako.
Nagpaalala din ang mga ito na...
na ang mudo ko ay ito, na di ko kayang iwanan ito.
Ilan lamang sila na nagpapa-alala...
na dito ako ay may puwang pa.
Ang aming bahay sa bukid...
minsan sa isang panahon ay ibinahagi niya ang kuwentong ito, dito mismo...
at nahiga sa parteng ito ng bahay ko.
4 comments:
Masarap pumunta sa mga ganitong bukirin kapag tag-lamig. :)
Una, naisip ko na , the routes are all familiar. Then nakita ko yung upuan and then yung kama. Naisip ko siya siguro ito. Tapos, pinindut ko yung link, may mali yata, bakit blog ko ang lumabas.
Maraming salamat sa pakikinig at pang unawa. Babalikan ko muli ang iyong malawak na ari arian para bilhin siya, lol! Kidding aside, hindi ko ito inaasahan. Maligayang Pasko kaibigan!
@Geosef. Tama ka. Ito ang lugar na babalik-balikan ko. At dito ako mananahimik ater retirement.
@Jonathan. Sige hati tayo dito sa bukid para magkapitbahay na tayo after retirement. Maghahalaman tayong dalawa dito hehe.
home sweet home...
Post a Comment